تاریخچه تسبیح در اسلام

گفته می شود که پیدایش تسبیح از بشر اولیه به شکل طوق و به منظور زینت از مهره های مختلف استفاده می شده است. می گویند

به طور کلی تسبیح از دوران مسیحیت پیدا شده است و مسیحیان تسبیح های بزرگ و طویلی را از انتهای آن ها صلیب آویزان بوده است به گردن می آویختند.

نحوه چیدن دانه های تسبیح

تسبیح هزاردانه ای اغلب دراویش از آن برای ذکر گفتن استفاده می کنند.تسبیح 25 دانه ای که بیشتر جنبه سرگرمی دارد و جنس آن از چوب است

که نسبت به تسبیح های دیگر درشت تر است.

تسبیح34 دانه های که تسبیح اصلی و جنس آن خاک های امکان مقدس است و با قالب گیری خاصی درست می شود.

تسبیح 100 دانه ای هم که به وسیله دو عدسک به سه قسمت تقسیم می شود. 33 دانه ای معمولاً دو قسمت است که طرفین قسمت 34 دانه ای قرار دارد.

تسبیح چند مهره دارد

تسبیح 1000 تایی، تسبیح 100 دانه ای ، تسبیح 33 دانه ای، قسمت 34 دانه ای دارد.

تسبیح 33 دانه برای چیست؟

تسبیح 33 دانه تسبیح حضرت فاطمه (س ) است که برای فرستادن ذکر حضرت فاطمه استفاده می شود.

چرا تسبیح 101 دانه است؟

تسبیح معمولاً برای به خاطر سپردن تعداد تسبیحات استفاده می شود و اصل این موضوع به هر روشی امکان پذیر است.

آنچه از روایات یاد می شود این است که در زمان ائمه تسبیح 34 دانه و 33 دانه داشته است. حال در روایات آمده است تسبیح ها 34 دانه دارند

و یک دانه درشت برای تزئین در بالای تسبیح به کار رفته است که آن را حساب نمی کنند.

اما آنچه امروزه مرسوم شده است این است که تسبیح 3 ردیف دانه 33 تایی داشته باشد و در یک سر تسبیح دو حد فاصل هم وجود داشته باشد.